Klik op onderstaande link en zie waarom ik er elke dag mee bezig ben...
'I'll never stop sniffing gas' - Davis Inlet: Innu community in crisis - CBC Archives
De eerste beelden kwamen uit 1993... Deze is uit 2000. De laatste is van 2005. Er is weinig veranderd. Meer info is te vinden op de site van Survival International:
http://www.survival-international.org/tribes/innu
woensdag 30 mei 2007
zondag 27 mei 2007
Echt TE gek voor woorden! Laatste post gaat hier over en húp! Rel in Peru!
Oil chief seeks contact with uncontacted tribes
16 May 2007
Peru’s oil chief has provoked a storm of controversy with plans to contact some of the world’s last uncontacted Indian tribes to ‘consult’ them about potential oil exploration on their land. Any forcible contact threatens them with extinction.
‘We don’t know the uncontacted tribes’ position. Nobody has consulted them and with this investigation we are going to find out what they think,’ said Daniel Saba, chairman of Perupetro, the government body responsible for granting oil licences to companies.
In equally controversial comments recently, Mr Saba said he doubted whether the uncontacted Indians even exist. In fact, at least 15 such tribes are known to survive.
Mr Saba’s comments come after US oil firm Barrett Resources admitted its workers are likely to meet uncontacted Indians if it is allowed by the Ministry of Mines and Energy to develop its oil find in Peru’s northern Amazon. The Ministry’s decision is expected imminently.
‘During seismic activities. . . workers will probably meet these uncontacted peoples,’ Barrett said.
Survival International’s director, Stephen Corry, said today, ‘It is extraordinarily arrogant of Mr Saba to think he can ‘consult’ with uncontacted Indians as if they were ordinary Peruvian villagers. Both Mr Saba, and Barrett Resources, should surely be aware that forced contact with isolated tribal people carries the real risk that they will be wiped out.’
For further information contact Miriam Ross on (+44) (0)20 7687 8734 or email mr@survival-international.org
Outrage at oil chief's plans for uncontacted tribes
21 May 2007
Peru’s national indigenous peoples’ organization has strongly condemned plans by state oil company Perupetro to forcibly contact some of the world’s last uncontacted tribes, a move that threatens them with extinction.
‘The tribes don’t want to have any contact with national society and we have to respect that,’ said Alberto Pizango Chota, president of Peru’s Interethnic Association for the Development of the Peruvian Jungle (AIDESEP).
AIDESEP described the intention to make contact as an ‘attack on the fundamental human rights of the uncontacted tribes.’ Extremely vulnerable because they do not have immunity to outsiders’ diseases, any form of contact can be fatal.
AIDESEP’s condemnation comes after Perupetro’s chairman, Daniel Saba, announced plans to ‘consult’ the uncontacted tribes about potential oil exploration on their land. Perupetro is the government body responsible for granting exploration licences to companies.
‘We don’t know the uncontacted tribes’ position,’ said Mr Saba. ‘Nobody has consulted them and with this investigation we are going to find out what they think.’
After first contact with outsiders in the mid-1980s, more than 50% of the previously uncontacted Nahua tribe died. A similar tragedy happened to the Murunahua tribe ten years later.
Zie voor het BESTAAN van deze volkeren: http://www.survival-international.org/files/related_material/55_507_946_Isolated_peoples_peru_background%20sheet.pdf
16 May 2007
Peru’s oil chief has provoked a storm of controversy with plans to contact some of the world’s last uncontacted Indian tribes to ‘consult’ them about potential oil exploration on their land. Any forcible contact threatens them with extinction.
‘We don’t know the uncontacted tribes’ position. Nobody has consulted them and with this investigation we are going to find out what they think,’ said Daniel Saba, chairman of Perupetro, the government body responsible for granting oil licences to companies.
In equally controversial comments recently, Mr Saba said he doubted whether the uncontacted Indians even exist. In fact, at least 15 such tribes are known to survive.
Mr Saba’s comments come after US oil firm Barrett Resources admitted its workers are likely to meet uncontacted Indians if it is allowed by the Ministry of Mines and Energy to develop its oil find in Peru’s northern Amazon. The Ministry’s decision is expected imminently.
‘During seismic activities. . . workers will probably meet these uncontacted peoples,’ Barrett said.
Survival International’s director, Stephen Corry, said today, ‘It is extraordinarily arrogant of Mr Saba to think he can ‘consult’ with uncontacted Indians as if they were ordinary Peruvian villagers. Both Mr Saba, and Barrett Resources, should surely be aware that forced contact with isolated tribal people carries the real risk that they will be wiped out.’
For further information contact Miriam Ross on (+44) (0)20 7687 8734 or email mr@survival-international.org
Outrage at oil chief's plans for uncontacted tribes
21 May 2007
Peru’s national indigenous peoples’ organization has strongly condemned plans by state oil company Perupetro to forcibly contact some of the world’s last uncontacted tribes, a move that threatens them with extinction.
‘The tribes don’t want to have any contact with national society and we have to respect that,’ said Alberto Pizango Chota, president of Peru’s Interethnic Association for the Development of the Peruvian Jungle (AIDESEP).
AIDESEP described the intention to make contact as an ‘attack on the fundamental human rights of the uncontacted tribes.’ Extremely vulnerable because they do not have immunity to outsiders’ diseases, any form of contact can be fatal.
AIDESEP’s condemnation comes after Perupetro’s chairman, Daniel Saba, announced plans to ‘consult’ the uncontacted tribes about potential oil exploration on their land. Perupetro is the government body responsible for granting exploration licences to companies.
‘We don’t know the uncontacted tribes’ position,’ said Mr Saba. ‘Nobody has consulted them and with this investigation we are going to find out what they think.’
After first contact with outsiders in the mid-1980s, more than 50% of the previously uncontacted Nahua tribe died. A similar tragedy happened to the Murunahua tribe ten years later.
Zie voor het BESTAAN van deze volkeren: http://www.survival-international.org/files/related_material/55_507_946_Isolated_peoples_peru_background%20sheet.pdf
woensdag 23 mei 2007
Olie en meer uit westelijke Amazone...
Mijn scriptie ging deels over de oliewinning in Ecuador. In zo'n scriptie is het natuurlijk nodig om een evenwichtig beeld te geven van de situatie en alle partijen aan het woord te laten. Dat hoeft op een website als deze niet...
De Achuar wonen in zuiden van Ecuador en noorden van Peru
Animatieflimpje met duidelijke boodschap...
Een beeld van hoe primitief het protest er aan toe gaat in de praktijk
De Achuar wonen in zuiden van Ecuador en noorden van Peru
Animatieflimpje met duidelijke boodschap...
Een beeld van hoe primitief het protest er aan toe gaat in de praktijk
Veel meer info, foto's en filmpjes:
.
Tot slot iets dat een stuk luchtiger is Een verhaal van de Shuar, deels in hun eigen taal & met Spaanse vertaling. De Shuar en de Achuar zijn buren van elkaar en spreken bijna dezelfde taal
dinsdag 22 mei 2007
INCIDENT AT OGLALA!!!!!!! Peltier nog altijd vast, nu ruim 30 jaar...
Ok mensen, Iedereen die mij kent van voor 2001 weet dat het allemaal hiermee is begonnen:
Leonard Peltier, een Lakota/Ojibwa indiaan die in de VS in de bak zit voor de moord op twee FBI agenten in 1975... Hij moet zitten tot 2041 wat hij niet gaat halen omdat hij al in de 60 is inmiddels.
Wat was er ook al weer zo raar?
De openbaar aanklager heeft zélf toegegeven dat men niet weet wie het gedaan heeft maar dat er iemand moet boeten....
Hoewel de documentaire inmiddels al wat oud is, is er in wezen niet veel veranderd... Peltier zit nog altijd vast. Ruim 30 jaar nu.
http://video.google.com/videoplay?docid=5790917753412875220
http://video.google.com/videoplay?docid=7478474397606955920
Zie voor meer info:
http://www.freepeltier.org/
http://www.leonardpeltier.net/newsroom.htm
http://members.home.nl/fritst/home(1).htm (Nederlands)
en om te laten zien hoe "hot" het is... er bestaat zelfs een officiele organisatie die hem in de bak wil houden...
http://www.noparolepeltier.com/
Leonard Peltier, een Lakota/Ojibwa indiaan die in de VS in de bak zit voor de moord op twee FBI agenten in 1975... Hij moet zitten tot 2041 wat hij niet gaat halen omdat hij al in de 60 is inmiddels.
Wat was er ook al weer zo raar?
De openbaar aanklager heeft zélf toegegeven dat men niet weet wie het gedaan heeft maar dat er iemand moet boeten....
Hoewel de documentaire inmiddels al wat oud is, is er in wezen niet veel veranderd... Peltier zit nog altijd vast. Ruim 30 jaar nu.
http://video.google.com/videoplay?docid=5790917753412875220
http://video.google.com/videoplay?docid=7478474397606955920
Zie voor meer info:
http://www.freepeltier.org/
http://www.leonardpeltier.net/newsroom.htm
http://members.home.nl/fritst/home(1).htm (Nederlands)
en om te laten zien hoe "hot" het is... er bestaat zelfs een officiele organisatie die hem in de bak wil houden...
http://www.noparolepeltier.com/
woensdag 16 mei 2007
Diamond 1: get my contacts!
INLEIDING
Mijn onderzoek is slechts een enkel onderdeel van het grote onderzoek waar ik al zes jaar nu mee bezig ben. Dat begon met de ontdekking van de Amerikaanse wilde varkens (pekari) en is inmiddels uitgegroeid tot een grote (misschien wel enorme) kritiek op het boek Guns, Germs, and Steel (Zwaarden, Paarden & Ziektekiemen) van de Amerikaan Jared Diamond. De meeste vrienden van mij weten dat ik hier mee bezig ben. Ook al probeer ik het er zo min mogelijk over te hebben omdat ik ze dan de oren van het hoofd zou praten. Daarom deze blog waarin ik zo kort en toch zo volledig mogelijk in één keer zal vertellen wat nou exact mijn onderwerp is. Het onderwerp dat inmiddels helemaal samengevloeid is met mijn onderwerp van vóór 2001, te weten indiaanse (& "inheemse" in het algemeen) rechten. Het begon met demonstraties voor de vrijheid van Leonard Peltier (die nog stééds in de bak zit overigens, nu al 31 jaar...) en nu omslaat het alles wat met Indiaans-Amerika te maken heeft. En dat zonder er naar te verlangen zélf een indiaan te zijn... zoals toen ik 16 was...
Voor de goede orde: met Amerika bedoel ik NIET de verenigde Staten aléén. Amerika voor mij is vanaf Groenland en Alaska in het noorden tot aan Vuurland in het zuiden. Het gebied op deze drie kaartjes:
Mijn promotieonderzoek spitst zich toe op het onderwerp Contacten (al dan niet economisch) tussen deze drie gebieden vóór de komst van Columbus (1492). Omdat dit gebied erg groot is richt ik me vooral op de contacten aan de Pacifische kant (dwz. dus niet het Caribisch gebied) en om nóg specifieker te zijn: tussen de twee grote Amerikaanse cultuurcentra, Meso-Amerika (dwz. de landen Mexico, Guatemala, El Salvador en de Pacifische kuststrook van Nicaragua, Honduras en noord-Costa Rica) en het Andes gebied (dwz. Ecuador, Peru, Bolivia, Chili). Het gebied daartussen (van noord naar zuid: zuid-Costa Rica, Panama en Colombia) speelt hierbij een cruciale rol.
JARED DIAMOND & HIS MOST POPULAR WORK
In het kort komt het boek Guns, Germs, and Steel (Paarden, Zwaarden en Ziektekiemen, 1997) neer op het volgende: Europa (breder: Eurazië) heeft zijn huidige plaats in de wereld te danken aan natuurlijke factoren. Europeanen zijn niet genetisch beter of slimmer dan niet-Europeanen, het continent Europa is door haar ligging, vorm, structuur, klimaat, etc... puur toevallig het continent waarvan het in het verschiet lag om haar bewoners een rijke Eerste Wereld te schenken. Simpelweg zou je kunnen zeggen: als er zwarten hadden gewoond in Europa dan hadden zij de wereld veroverd. Het heeft dus niets te maken met huidskleur of andere biologische verschillen tussen de volkeren maar door de natuurlijke omstandigheden waarin zij woonden. Om de tekst op de achterkant van de Nederlandse uitgave te citeren:
In dit bijzondere boek geeft de Amerikaanse wetenschapper Jared Diamond een samenvatting van de menselijke geschiedenis gedurende de afgelopen 13.000 jaar. Hij toont aan dat de geschiedenis voor de verschillende volkeren een verschillende loop genomen heeft als gevolg van verschillen in het milieu van die volkeren, en niet als gevolg van biologische verschillen tussen die volkeren. Volgens Diamond hebben de ontwikkelde delen van de wereld hun positie uiteindelijk niet aan zichzelf, maar aan een speling der natuur te danken.
Met dit boek (dat een enorme bestseller is) heeft hij de Pulitzer-prijs gewonnen en veel lof geoogst. Zo schreef het wetenschappelijke tijdschrift Nature:
Jared Diamond heeft een boek met een enorme reikwijdte geschreven... een van de belangrijkste en meest lezenswaardige werken die over de geschiedenis van de mensheid geschreven zijn.
De krant The Times schreef:
Het boeiendste verslag ooit geschreven over het ontstaan van een wereld van haves en have-nots.
Tot slot de Los Angeles Times:
Hij heeft ons een dienst bewezen door ons een overtuigend alternatief voor het racistische antwoord te bieden. Een waanzinnig interessant boek.
Zoals ik al zei: veel lof.
Ikzelf werd voor de eerste maal geconfronteerd met dit boek in 1999. Op de Hogeschool van Amsterdam gaf een enthousiaste antropoloog aan een stampvolle zaal in een uur een samenvatting van het boek. Het miste zijn uitwerking niet. Althans op mij. Het is immers (zoals de Los Angeles Times schrijft) een overtuigend alternatief voor het racistische antwoord dat wij Europeanen nou eenmaal beter en slimmer zijn dan Afrikanen of indianen-Amerikanen.
De antropoloog legde vooral nadruk op de volgende punten uit Diamond's betoog:
-Geografische positie van de continenten en klimaat (hoofdstuk 10 van het boek)
-Landbouw (hoofdstukken 4, 6, 7, 8)
-Gedomesticeerde dieren (hoofdstukken 9 & 11)
-Schrift & technologie (hoofdstukken 12 en 13)
Hij tekende op het schoolbord achter zich een wereldkaartje en toonde aan dat Eurazië een west-oostas heeft en de andere twee grote landmassa's (Amerika en Afrika) een noord-zuidas. Om Diamond te citeren:
De noord-zuidas van de beide Amerika's is veel langer (14,400 km) dan de oost-westas (4800 km op het breedste punt, tot slechts 64 ter hoogte van de Straat van Panama). Dat wil zeggen dat de voornaamste as van Amerika de noord-zuidas is. Hetzelfde, zij het in mindere mate, geldt voor Afrika. De voornaamste as van Eurazië daarentegen is de oost-westas. Welk effect, zo daar sprake van is, hebben die verschillen in oriëntatie van de continenten gehad op de menselijke geschiedenis? Dit hoofdstuk zal gaan over wat ik zie als de enorme, soms tragische gevolgen ervan. De oriëntatie van de assen is van invloed geweest op de snelheid waarmee gewassen en vee zich verspreidden - en mogelijk ook het schrift, het wiel en andere uitvindingen. Dat geografische basisgegeven heeft daardoor in hoge mate bijgedragen aan de zeer verschillende ervaringen van Indianen, Afrikanen en Euraziaten in de afgelopen 500 jaar (Diamond, Ned. editie, 173-174)
De antropoloog vertelde van de voordelen die tarwe (het hoofdgraan in Eurazië) heeft boven maïs (het hoofdgraan in Amerika), bijvoorbeeld dat het veel meer eiwitten in zitten (12-15gram/100 gram versus 3 gram/100 gram). Hij vertelde dat de opbrengsten van de landbouw in de ‘Oude Wereld’ veel groter waren dan in de ‘Nieuwe Wereld’ en dat de meeste indianen voor 1492 helemaal geen landbouw hadden maar jagers-verzamelaars waren. Net als alle Aboriginals-Australiërs bij de komst van de Europeanen daar (17de en vooral 18de eeuw).
Het was bovendien een feit dat de Indianen of Aboriginals geen gedomesticeerde koeien, schapen, geiten, varkens en kippen hadden. Laat staan paarden. Maar dat was ook niet zo gek. Want wilde koeien, schapen, geiten, varkens, kippen en paarden kwamen immers niet voor in Amerika of Australië. Hoe hadden ze die dan kunnen domesticeren? In Amerika hadden ze enkel honden, lama’s en cavia’s. Niet erg geschikt om grote akkers om te ploegen of om op te rijden. Zelfs melk gaven lama’s niet. Bovendien, door de noord-zuidas van Amerika was het indianen nooit gelukt om lama’s vanuit Peru naar Mexico te krijgen. Lama’s waren immers beesten uit de koude en droge bergen en tussen Peru en Mexico lag een gigantisch oerwoud (Panama). Lama’s konden niet tegen zoveel warmte en vochtigheid. Kortom: ook de verschillende klimaten benadeelden de indianen. Om over het extreem warme en droge Afrika en Australië maar te zwijgen.
In Mexico was dan wel een soort van schrift uitgevonden (hoewel het was blijven steken bij hiëroglyfen) maar, alweer door die noord-zuidas, het was nooit verder gekomen dan Mexico. En dan te bedenken dat in de “Oude Wereld” men schreef van Japan tot Frankrijk nadat het schrift was uitgevonden in het Midden-Oosten. Bovendien was het schrift in Amerika (Mexico) veel jonger (ruim 3000 jaar) dan in de “Oude Wereld”. In Australië was het überhaupt nooit uitgevonden en ook Afrika had te lijden onder een noord-zuidas. Het Arabische schrift was alleen in Noord-Afrika en had niet kunnen doordringen tot Afrika ten zuiden van de Sahara.
Met de technologie was het al even treurig gesteld. De meeste indianen waren achtergebleven in de Steentijd en hadden nog nooit metalen gezien toen de blanken kwamen. Daar waar ze wel metalen gebruikten was dat slechts voor kunst en op beperkte schaal. IJzer was al helemaal onbekend. Australië kende ook geen metalen en zwart-Afrika pas zeer recent, veel later dan in Eurazië. Dit, en het gebrek aan gedomesticeerde dieren zorgde ervoor dat men in Amerika de ploeg en zelfs het wiel niet kende.
Kortom: het lag voor de hand dat de Europeanen de wereld konden veroveren en de Amerikanen-indianen, Afrikanen of Australiërs-Aborgininals niet. En toen zij in contact kwamen met Europeanen, stierf een groot deel aan besmettelijke ziektes waartegen Europeanen een natuurlijke weerstand hadden. Die ziektes waren namelijk afkomstig van gedomesticeerde dieren en die ontbraken nou juist in die andere gebieden.
Wat er 500 jaar geleden gebeurde had in feite iedereen al kunnen voorspellen als men de lokale gemeenschappen aan de vooravond van de verovering had kunnen aanschouwen. Euroaziaten hadden zwaarden van metaal (ijzer), paarden om snel van de ene naar de andere plaats te komen en ziektekiemen waartegen anderen geen verweer hadden.
EERSTE ONTDEKKINGEN & BESLISSING
In 1999 hoorde ik dit verhaal en ik had geen reden om er aan te twijfelen. Waarom zou ik ook? Ik wist nog nagenoeg niets van de dingen die ik nu, acht jaar later, weet. En dat betekent dat het snel is gegaan… Hoewel het nog zeker twee jaar duurde voordat ik stom toevallig een schokkende ontdekking deed.
Wilde varkens in Amerika. Wilde schapen in Amerika. Wilde geiten en koeien in Amerika. Paarden die ontstaan waren in Amerika hoewel ze er later waren uitgestorven. En uiteraard kalkoenen in Amerika. Groter en vleziger dan kippen. Dit kon toch niet waar zijn?
Ik kocht het boek van Diamond en kwam o.a. de pekari (het wilde varken) tegen op twee bladzijdes waar ze enkel bij naam genoemd werden. Verder niets. De meeste wilde Amerikaanse dieren werden echter überhaupt niet genoemd. Bovendien noemde Diamond wel Aziatische rendieren (gedomesticeerd) maar niet de Amerikaanse rendieren (niet gedomesticeerd) terwijl dat toch exact dezelfde soort is.
Waarom? Dat vroeg ik me af. Vanaf dat moment besloot ik me te gaan verdiepen in het Amerika van voor 1492. Tot dan toe had ik me enkel beziggehouden met de moderne indianen in Noord-Amerika (voornamelijk VS). In Latijns Amerika (van Mexico tot Chili) had ik me tot dan weinig geïnteresseerd, vooral omdat ik niets met Spanje of Portugal had. De Colombiaanse schrijver Marquez en de al lang overleden ‘popidool’ Che Guevara vond ik weinig interessant. De fout die ik maakte was dat ik dacht dat daar maar één wereld was, de Latino-wereld. Dat de indianen in Latijns-Amerika nog steeds een geheel eigen maatschappij, geschiedenis en cultuur hadden, wist ik niet. Dat is nu wel anders. Marquez en Che boeien me nog steeds niet maar die andere wereld ken ik inmiddels maar al te goed.
En dus besloot ik te stoppen met alle op het Westen (ten Oosten van Amerika!!!) gerichte studies zoals Geschiedenis en Amerikanistiek, naar de VS te reizen en (hoewel ik daar, op een indianenreservaat, definitief de keuze maakte) naar Leiden te gaan om TCIA te studeren (Talen en Culturen van Indiaans Amerika).
Mijn Goden wat een openbaringen!!!
Mijn onderzoek is slechts een enkel onderdeel van het grote onderzoek waar ik al zes jaar nu mee bezig ben. Dat begon met de ontdekking van de Amerikaanse wilde varkens (pekari) en is inmiddels uitgegroeid tot een grote (misschien wel enorme) kritiek op het boek Guns, Germs, and Steel (Zwaarden, Paarden & Ziektekiemen) van de Amerikaan Jared Diamond. De meeste vrienden van mij weten dat ik hier mee bezig ben. Ook al probeer ik het er zo min mogelijk over te hebben omdat ik ze dan de oren van het hoofd zou praten. Daarom deze blog waarin ik zo kort en toch zo volledig mogelijk in één keer zal vertellen wat nou exact mijn onderwerp is. Het onderwerp dat inmiddels helemaal samengevloeid is met mijn onderwerp van vóór 2001, te weten indiaanse (& "inheemse" in het algemeen) rechten. Het begon met demonstraties voor de vrijheid van Leonard Peltier (die nog stééds in de bak zit overigens, nu al 31 jaar...) en nu omslaat het alles wat met Indiaans-Amerika te maken heeft. En dat zonder er naar te verlangen zélf een indiaan te zijn... zoals toen ik 16 was...
Voor de goede orde: met Amerika bedoel ik NIET de verenigde Staten aléén. Amerika voor mij is vanaf Groenland en Alaska in het noorden tot aan Vuurland in het zuiden. Het gebied op deze drie kaartjes:
Mijn promotieonderzoek spitst zich toe op het onderwerp Contacten (al dan niet economisch) tussen deze drie gebieden vóór de komst van Columbus (1492). Omdat dit gebied erg groot is richt ik me vooral op de contacten aan de Pacifische kant (dwz. dus niet het Caribisch gebied) en om nóg specifieker te zijn: tussen de twee grote Amerikaanse cultuurcentra, Meso-Amerika (dwz. de landen Mexico, Guatemala, El Salvador en de Pacifische kuststrook van Nicaragua, Honduras en noord-Costa Rica) en het Andes gebied (dwz. Ecuador, Peru, Bolivia, Chili). Het gebied daartussen (van noord naar zuid: zuid-Costa Rica, Panama en Colombia) speelt hierbij een cruciale rol.
JARED DIAMOND & HIS MOST POPULAR WORK
In het kort komt het boek Guns, Germs, and Steel (Paarden, Zwaarden en Ziektekiemen, 1997) neer op het volgende: Europa (breder: Eurazië) heeft zijn huidige plaats in de wereld te danken aan natuurlijke factoren. Europeanen zijn niet genetisch beter of slimmer dan niet-Europeanen, het continent Europa is door haar ligging, vorm, structuur, klimaat, etc... puur toevallig het continent waarvan het in het verschiet lag om haar bewoners een rijke Eerste Wereld te schenken. Simpelweg zou je kunnen zeggen: als er zwarten hadden gewoond in Europa dan hadden zij de wereld veroverd. Het heeft dus niets te maken met huidskleur of andere biologische verschillen tussen de volkeren maar door de natuurlijke omstandigheden waarin zij woonden. Om de tekst op de achterkant van de Nederlandse uitgave te citeren:
In dit bijzondere boek geeft de Amerikaanse wetenschapper Jared Diamond een samenvatting van de menselijke geschiedenis gedurende de afgelopen 13.000 jaar. Hij toont aan dat de geschiedenis voor de verschillende volkeren een verschillende loop genomen heeft als gevolg van verschillen in het milieu van die volkeren, en niet als gevolg van biologische verschillen tussen die volkeren. Volgens Diamond hebben de ontwikkelde delen van de wereld hun positie uiteindelijk niet aan zichzelf, maar aan een speling der natuur te danken.
Met dit boek (dat een enorme bestseller is) heeft hij de Pulitzer-prijs gewonnen en veel lof geoogst. Zo schreef het wetenschappelijke tijdschrift Nature:
Jared Diamond heeft een boek met een enorme reikwijdte geschreven... een van de belangrijkste en meest lezenswaardige werken die over de geschiedenis van de mensheid geschreven zijn.
De krant The Times schreef:
Het boeiendste verslag ooit geschreven over het ontstaan van een wereld van haves en have-nots.
Tot slot de Los Angeles Times:
Hij heeft ons een dienst bewezen door ons een overtuigend alternatief voor het racistische antwoord te bieden. Een waanzinnig interessant boek.
Zoals ik al zei: veel lof.
Ikzelf werd voor de eerste maal geconfronteerd met dit boek in 1999. Op de Hogeschool van Amsterdam gaf een enthousiaste antropoloog aan een stampvolle zaal in een uur een samenvatting van het boek. Het miste zijn uitwerking niet. Althans op mij. Het is immers (zoals de Los Angeles Times schrijft) een overtuigend alternatief voor het racistische antwoord dat wij Europeanen nou eenmaal beter en slimmer zijn dan Afrikanen of indianen-Amerikanen.
De antropoloog legde vooral nadruk op de volgende punten uit Diamond's betoog:
-Geografische positie van de continenten en klimaat (hoofdstuk 10 van het boek)
-Landbouw (hoofdstukken 4, 6, 7, 8)
-Gedomesticeerde dieren (hoofdstukken 9 & 11)
-Schrift & technologie (hoofdstukken 12 en 13)
Hij tekende op het schoolbord achter zich een wereldkaartje en toonde aan dat Eurazië een west-oostas heeft en de andere twee grote landmassa's (Amerika en Afrika) een noord-zuidas. Om Diamond te citeren:
De noord-zuidas van de beide Amerika's is veel langer (14,400 km) dan de oost-westas (4800 km op het breedste punt, tot slechts 64 ter hoogte van de Straat van Panama). Dat wil zeggen dat de voornaamste as van Amerika de noord-zuidas is. Hetzelfde, zij het in mindere mate, geldt voor Afrika. De voornaamste as van Eurazië daarentegen is de oost-westas. Welk effect, zo daar sprake van is, hebben die verschillen in oriëntatie van de continenten gehad op de menselijke geschiedenis? Dit hoofdstuk zal gaan over wat ik zie als de enorme, soms tragische gevolgen ervan. De oriëntatie van de assen is van invloed geweest op de snelheid waarmee gewassen en vee zich verspreidden - en mogelijk ook het schrift, het wiel en andere uitvindingen. Dat geografische basisgegeven heeft daardoor in hoge mate bijgedragen aan de zeer verschillende ervaringen van Indianen, Afrikanen en Euraziaten in de afgelopen 500 jaar (Diamond, Ned. editie, 173-174)
De antropoloog vertelde van de voordelen die tarwe (het hoofdgraan in Eurazië) heeft boven maïs (het hoofdgraan in Amerika), bijvoorbeeld dat het veel meer eiwitten in zitten (12-15gram/100 gram versus 3 gram/100 gram). Hij vertelde dat de opbrengsten van de landbouw in de ‘Oude Wereld’ veel groter waren dan in de ‘Nieuwe Wereld’ en dat de meeste indianen voor 1492 helemaal geen landbouw hadden maar jagers-verzamelaars waren. Net als alle Aboriginals-Australiërs bij de komst van de Europeanen daar (17de en vooral 18de eeuw).
Het was bovendien een feit dat de Indianen of Aboriginals geen gedomesticeerde koeien, schapen, geiten, varkens en kippen hadden. Laat staan paarden. Maar dat was ook niet zo gek. Want wilde koeien, schapen, geiten, varkens, kippen en paarden kwamen immers niet voor in Amerika of Australië. Hoe hadden ze die dan kunnen domesticeren? In Amerika hadden ze enkel honden, lama’s en cavia’s. Niet erg geschikt om grote akkers om te ploegen of om op te rijden. Zelfs melk gaven lama’s niet. Bovendien, door de noord-zuidas van Amerika was het indianen nooit gelukt om lama’s vanuit Peru naar Mexico te krijgen. Lama’s waren immers beesten uit de koude en droge bergen en tussen Peru en Mexico lag een gigantisch oerwoud (Panama). Lama’s konden niet tegen zoveel warmte en vochtigheid. Kortom: ook de verschillende klimaten benadeelden de indianen. Om over het extreem warme en droge Afrika en Australië maar te zwijgen.
In Mexico was dan wel een soort van schrift uitgevonden (hoewel het was blijven steken bij hiëroglyfen) maar, alweer door die noord-zuidas, het was nooit verder gekomen dan Mexico. En dan te bedenken dat in de “Oude Wereld” men schreef van Japan tot Frankrijk nadat het schrift was uitgevonden in het Midden-Oosten. Bovendien was het schrift in Amerika (Mexico) veel jonger (ruim 3000 jaar) dan in de “Oude Wereld”. In Australië was het überhaupt nooit uitgevonden en ook Afrika had te lijden onder een noord-zuidas. Het Arabische schrift was alleen in Noord-Afrika en had niet kunnen doordringen tot Afrika ten zuiden van de Sahara.
Met de technologie was het al even treurig gesteld. De meeste indianen waren achtergebleven in de Steentijd en hadden nog nooit metalen gezien toen de blanken kwamen. Daar waar ze wel metalen gebruikten was dat slechts voor kunst en op beperkte schaal. IJzer was al helemaal onbekend. Australië kende ook geen metalen en zwart-Afrika pas zeer recent, veel later dan in Eurazië. Dit, en het gebrek aan gedomesticeerde dieren zorgde ervoor dat men in Amerika de ploeg en zelfs het wiel niet kende.
Kortom: het lag voor de hand dat de Europeanen de wereld konden veroveren en de Amerikanen-indianen, Afrikanen of Australiërs-Aborgininals niet. En toen zij in contact kwamen met Europeanen, stierf een groot deel aan besmettelijke ziektes waartegen Europeanen een natuurlijke weerstand hadden. Die ziektes waren namelijk afkomstig van gedomesticeerde dieren en die ontbraken nou juist in die andere gebieden.
Wat er 500 jaar geleden gebeurde had in feite iedereen al kunnen voorspellen als men de lokale gemeenschappen aan de vooravond van de verovering had kunnen aanschouwen. Euroaziaten hadden zwaarden van metaal (ijzer), paarden om snel van de ene naar de andere plaats te komen en ziektekiemen waartegen anderen geen verweer hadden.
EERSTE ONTDEKKINGEN & BESLISSING
In 1999 hoorde ik dit verhaal en ik had geen reden om er aan te twijfelen. Waarom zou ik ook? Ik wist nog nagenoeg niets van de dingen die ik nu, acht jaar later, weet. En dat betekent dat het snel is gegaan… Hoewel het nog zeker twee jaar duurde voordat ik stom toevallig een schokkende ontdekking deed.
Wilde varkens in Amerika. Wilde schapen in Amerika. Wilde geiten en koeien in Amerika. Paarden die ontstaan waren in Amerika hoewel ze er later waren uitgestorven. En uiteraard kalkoenen in Amerika. Groter en vleziger dan kippen. Dit kon toch niet waar zijn?
Ik kocht het boek van Diamond en kwam o.a. de pekari (het wilde varken) tegen op twee bladzijdes waar ze enkel bij naam genoemd werden. Verder niets. De meeste wilde Amerikaanse dieren werden echter überhaupt niet genoemd. Bovendien noemde Diamond wel Aziatische rendieren (gedomesticeerd) maar niet de Amerikaanse rendieren (niet gedomesticeerd) terwijl dat toch exact dezelfde soort is.
Waarom? Dat vroeg ik me af. Vanaf dat moment besloot ik me te gaan verdiepen in het Amerika van voor 1492. Tot dan toe had ik me enkel beziggehouden met de moderne indianen in Noord-Amerika (voornamelijk VS). In Latijns Amerika (van Mexico tot Chili) had ik me tot dan weinig geïnteresseerd, vooral omdat ik niets met Spanje of Portugal had. De Colombiaanse schrijver Marquez en de al lang overleden ‘popidool’ Che Guevara vond ik weinig interessant. De fout die ik maakte was dat ik dacht dat daar maar één wereld was, de Latino-wereld. Dat de indianen in Latijns-Amerika nog steeds een geheel eigen maatschappij, geschiedenis en cultuur hadden, wist ik niet. Dat is nu wel anders. Marquez en Che boeien me nog steeds niet maar die andere wereld ken ik inmiddels maar al te goed.
En dus besloot ik te stoppen met alle op het Westen (ten Oosten van Amerika!!!) gerichte studies zoals Geschiedenis en Amerikanistiek, naar de VS te reizen en (hoewel ik daar, op een indianenreservaat, definitief de keuze maakte) naar Leiden te gaan om TCIA te studeren (Talen en Culturen van Indiaans Amerika).
Mijn Goden wat een openbaringen!!!
dinsdag 15 mei 2007
En de letterlijke woorden van de paus... Kan het erger???
UITGESPROKEN OP ZONDAG 13 MEI 2007
Mas, que significou a aceitação da fé cristã para os povos da América Latina e do Caribe? Para eles, significou conhecer e acolher Cristo, o Deus desconhecido que seus antepassados, sem saber, buscavam em suas ricas tradições religiosas. Cristo era o Salvador que ansiavam silenciosamente. Significou também ter recebido, com as águas do batismo, a vida divina que os tornou filhos de Deus por adoção; ter recebido também o Espírito Santo que veio para fecundar suas culturas, purificando-as e desenvolvendo os numerosos germens e sementes que o Verbo encarnado havia posto nelas, orientado-as assim pelos caminhos do Evangelho.
Com efeito, o anúncio de Jesus e de seu Evangelho não supôs, em nenhum momento, uma alienação das culturas pré-colombinas, nem foi uma imposição de uma cultura estranha. As autênticas culturas não estão fechadas em si mesmas nem petrificadas em um determinado ponto da história, mas estão abertas, mais ainda, buscam o encontro com outras culturas, esperam alcançar a universalidade no encontro e no diálogo com outras formas de vida e com os elementos que possam levar a uma nova síntese na qual se respeite sempre a diversidade das expressões e de sua realização cultural concreta.
Em última instância, só a verdade unifica e sua prova é o amor. Por isso Cristo, sendo realmente o Logos encarnado, «o amor até o extremo», não é alheio a cultura alguma nem a nenhuma pessoa; pelo contrário, a resposta ansiada no coração das culturas é o que lhes dá sua identidade última, unindo a humanidade e respeitando por sua vez a riqueza das diversidades, abrindo todos ao crescimento na verdadeira humanização, no autêntico progresso. O Verbo de Deus, fazendo-se carne em Jesus Cristo, tornou-se também história e cultura.
A utopia de voltar a dar vida às religiões pré-colombinas, separando-as de Cristo e da Igreja universal, não seria um progresso, mas um retrocesso. Na realidade, seria uma involução para um momento histórico ancorado no passado.
A sabedoria dos povos originários os levou felizmente a formar uma síntese entre suas culturas e a fé cristã que os missionários lhes ofereciam. Daí nasceu a rica e profunda religiosidade popular, na qual aparece a alma dos povos latino-americanos:
-- O amor a Cristo sofredor, o Deus da compaixão, do perdão e da reconciliação; o Deus que nos amou até entregar-se por nós;
-- O amor ao Senhor presente na Eucaristia, o Deus encarnado, morto e ressuscitado para ser Pão da Vida;
-- O Deus próximo dos pobres e dos que sofrem;
-- A profunda devoção A Nossa Senhora de Guadalupe, de Aparecida ou das diversas invocações nacionais e locais.
Quando a Virgem de Guadalupe apareceu ao índio São Juan Diego, disse-lhe estas significativas palavras: «Não estou eu aqui que sou tua mãe? Não estás sob minha proteção? Não sou eu a fonte de tua alegria? Não estás sob meu manto, no cruzar de meus braços?» (Nican Mopohua, nn. 118-119).
Esta religiosidade se expressa também na devoção aos santos com suas festas patronais, no amor ao Papa e aos demais Pastores, no amor à Igreja universal como grande família de Deus que nunca pode nem deve deixar a sós ou na miséria seus próprios filhos. Tudo isso forma o grande mosaico da religiosidade popular que é o precioso tesouro da Igreja Católica na América Latina, e que ela deve proteger, promover e, no que for necessário, também purificar.
Mas, que significou a aceitação da fé cristã para os povos da América Latina e do Caribe? Para eles, significou conhecer e acolher Cristo, o Deus desconhecido que seus antepassados, sem saber, buscavam em suas ricas tradições religiosas. Cristo era o Salvador que ansiavam silenciosamente. Significou também ter recebido, com as águas do batismo, a vida divina que os tornou filhos de Deus por adoção; ter recebido também o Espírito Santo que veio para fecundar suas culturas, purificando-as e desenvolvendo os numerosos germens e sementes que o Verbo encarnado havia posto nelas, orientado-as assim pelos caminhos do Evangelho.
Com efeito, o anúncio de Jesus e de seu Evangelho não supôs, em nenhum momento, uma alienação das culturas pré-colombinas, nem foi uma imposição de uma cultura estranha. As autênticas culturas não estão fechadas em si mesmas nem petrificadas em um determinado ponto da história, mas estão abertas, mais ainda, buscam o encontro com outras culturas, esperam alcançar a universalidade no encontro e no diálogo com outras formas de vida e com os elementos que possam levar a uma nova síntese na qual se respeite sempre a diversidade das expressões e de sua realização cultural concreta.
Em última instância, só a verdade unifica e sua prova é o amor. Por isso Cristo, sendo realmente o Logos encarnado, «o amor até o extremo», não é alheio a cultura alguma nem a nenhuma pessoa; pelo contrário, a resposta ansiada no coração das culturas é o que lhes dá sua identidade última, unindo a humanidade e respeitando por sua vez a riqueza das diversidades, abrindo todos ao crescimento na verdadeira humanização, no autêntico progresso. O Verbo de Deus, fazendo-se carne em Jesus Cristo, tornou-se também história e cultura.
A utopia de voltar a dar vida às religiões pré-colombinas, separando-as de Cristo e da Igreja universal, não seria um progresso, mas um retrocesso. Na realidade, seria uma involução para um momento histórico ancorado no passado.
A sabedoria dos povos originários os levou felizmente a formar uma síntese entre suas culturas e a fé cristã que os missionários lhes ofereciam. Daí nasceu a rica e profunda religiosidade popular, na qual aparece a alma dos povos latino-americanos:
-- O amor a Cristo sofredor, o Deus da compaixão, do perdão e da reconciliação; o Deus que nos amou até entregar-se por nós;
-- O amor ao Senhor presente na Eucaristia, o Deus encarnado, morto e ressuscitado para ser Pão da Vida;
-- O Deus próximo dos pobres e dos que sofrem;
-- A profunda devoção A Nossa Senhora de Guadalupe, de Aparecida ou das diversas invocações nacionais e locais.
Quando a Virgem de Guadalupe apareceu ao índio São Juan Diego, disse-lhe estas significativas palavras: «Não estou eu aqui que sou tua mãe? Não estás sob minha proteção? Não sou eu a fonte de tua alegria? Não estás sob meu manto, no cruzar de meus braços?» (Nican Mopohua, nn. 118-119).
Esta religiosidade se expressa também na devoção aos santos com suas festas patronais, no amor ao Papa e aos demais Pastores, no amor à Igreja universal como grande família de Deus que nunca pode nem deve deixar a sós ou na miséria seus próprios filhos. Tudo isso forma o grande mosaico da religiosidade popular que é o precioso tesouro da Igreja Católica na América Latina, e que ela deve proteger, promover e, no que for necessário, também purificar.
De orginele brief die de indianen stuurden naar de paus (Portugees)
10/05/2007 - 18:18 - Carta dos povos Indígenas ao Papa Bento XVI
Carta dos povos Indígenas ao Papa Bento XVI
A Sua Santidade
Papa Bento XVI
Vossa Santidade,
Nós, representantes dos Povos Indígenas no Brasil, desejamos expressar nossas boas-vindas a Vossa Santidade, em vossa visita às terras brasileiras, tradicionalmente ocupadas por nós, seus antigos habitantes. Queremos também transmitir-vos um pouco de nossa realidade, dos sofrimentos e esperanças de nossas comunidades.
Como deve ser de vosso conhecimento, os Povos Indígenas no Brasil quase chegaram ao extermínio completo ao longo do século XX, tantas foram as perseguições; invasões de territórios; assassinatos; epidemias; esterilização de mulheres indígenas e métodos contraceptivos aplicados pelos governos; abandono e desestruturação de nossas comunidades, num verdadeiro processo de genocídio. No entanto, sempre mantivemos a luta pacífica e persistente por nossos direitos históricos e sempre contamos, nesta luta, com o apoio solidário da Igreja, de inúmeros missionários e missionárias em todo o país.
Conquistamos o reconhecimento de nossos direitos pela Constituição Federal de 1988, passamos então a ter perspectivas de viver conforme nossas culturas e modos de ser e viver em sociedade, voltamos a crescer e somos hoje 241 povos indígenas, falando 180 línguas, cerca de 734 mil pessoas, nas aldeias do interior e nas cidades do Brasil.
Apesar de todas essas conquistas, nossas comunidades ainda sofrem muito com a falta de terra para viver; com as múltiplas formas de violência que se abatem sobre elas por parte dos invasores; com os tristes e freqüentes casos de suicídio de adultos, de jovens e até de crianças; com a mortalidade infantil por doenças e desnutrição; com a dificuldade em serem escutadas e terem seus direitos respeitados pelo Estado Nacional e pela sociedade envolvente.
O assassinato de nossas lideranças continua sendo uma prática dos invasores de nossas terras. Somente nos últimos dez anos, 257 lideranças indígenas foram assassinadas por defender seus territórios. Dentre elas, inclui-se o cacique Xicão Xukuru, que no ano de 1991 foi recebido pelo papa João Paulo II, em sua segunda viagem ao Brasil. Na ocasião Xicão já informava a sua Santidade que era um dos indígenas marcados para morrer. Destino semelhante já havia tido o nosso grande líder Marçal de Souza Tupã-Y, cacique do povo Guarani, que também conversou com papa João Paulo II, ainda em sua primeira viagem ao nosso país, no ano de 1980.
Nos dias que correm, nos preocupa principalmente a ênfase exagerada que o governo do presidente Luis Inácio Lula da Silva vem dando à realização do PAC – Programa de Aceleração do Crescimento. Não somos contra o crescimento econômico do país, só não aceitamos que este seja feito com o atropelo de nossas comunidades; de nossos territórios; de nossos rios e de nossas matas; da integridade física e cultural de nossos povos. E é essa mesma integridade que está em risco em diversos projetos econômicos que integram o PAC, como a transposição do Rio São Francisco, no nordeste brasileiro, a construção das usinas hidrelétricas do Estreito, no Rio Tocantins, de Belo Monte, no estado do Pará, e do Rio Madeira, no estado de Rondônia.
Por outro lado, o presidente do Brasil não demonstra pressa alguma em demarcar nossas terras. A Constituição do Brasil, promulgada em 1988, estabeleceu um prazo de cinco anos para que todas as terras indígenas fossem demarcadas. Já se passaram quase 20 anos e apenas 38,24% do total foram demarcadas faltando ainda faltam 61,76%. Essa morosidade intensifica e perpetua os conflitos fundiários e aumenta o índice de violência contra nossas comunidades.
A atitude de nossos Povos frente a essa difícil realidade é a de sempre dialogar, defendendo os nossos direitos, tão duramente conquistados; fundamentalmente nosso direito à Vida. Continuaremos, em todo o país e de todas as maneiras, a buscar a convivência pacífica e solidária com as demais comunidades que formam o povo brasileiro, numa perspectiva de reconhecimento e respeito à nossa rica diversidade étnico-cultural.
Desejamos transmitir a Vossa Santidade, nestas breves palavras, um pouco de nossas angústias e esperanças, contando com Vossa amizade e solidariedade na construção de um Continente e de um mundo justo e harmonioso, conforme buscaram por séculos nossos ancestrais.
Brasília (SP), 10 de maio de 2007.
Carta dos povos Indígenas ao Papa Bento XVI
A Sua Santidade
Papa Bento XVI
Vossa Santidade,
Nós, representantes dos Povos Indígenas no Brasil, desejamos expressar nossas boas-vindas a Vossa Santidade, em vossa visita às terras brasileiras, tradicionalmente ocupadas por nós, seus antigos habitantes. Queremos também transmitir-vos um pouco de nossa realidade, dos sofrimentos e esperanças de nossas comunidades.
Como deve ser de vosso conhecimento, os Povos Indígenas no Brasil quase chegaram ao extermínio completo ao longo do século XX, tantas foram as perseguições; invasões de territórios; assassinatos; epidemias; esterilização de mulheres indígenas e métodos contraceptivos aplicados pelos governos; abandono e desestruturação de nossas comunidades, num verdadeiro processo de genocídio. No entanto, sempre mantivemos a luta pacífica e persistente por nossos direitos históricos e sempre contamos, nesta luta, com o apoio solidário da Igreja, de inúmeros missionários e missionárias em todo o país.
Conquistamos o reconhecimento de nossos direitos pela Constituição Federal de 1988, passamos então a ter perspectivas de viver conforme nossas culturas e modos de ser e viver em sociedade, voltamos a crescer e somos hoje 241 povos indígenas, falando 180 línguas, cerca de 734 mil pessoas, nas aldeias do interior e nas cidades do Brasil.
Apesar de todas essas conquistas, nossas comunidades ainda sofrem muito com a falta de terra para viver; com as múltiplas formas de violência que se abatem sobre elas por parte dos invasores; com os tristes e freqüentes casos de suicídio de adultos, de jovens e até de crianças; com a mortalidade infantil por doenças e desnutrição; com a dificuldade em serem escutadas e terem seus direitos respeitados pelo Estado Nacional e pela sociedade envolvente.
O assassinato de nossas lideranças continua sendo uma prática dos invasores de nossas terras. Somente nos últimos dez anos, 257 lideranças indígenas foram assassinadas por defender seus territórios. Dentre elas, inclui-se o cacique Xicão Xukuru, que no ano de 1991 foi recebido pelo papa João Paulo II, em sua segunda viagem ao Brasil. Na ocasião Xicão já informava a sua Santidade que era um dos indígenas marcados para morrer. Destino semelhante já havia tido o nosso grande líder Marçal de Souza Tupã-Y, cacique do povo Guarani, que também conversou com papa João Paulo II, ainda em sua primeira viagem ao nosso país, no ano de 1980.
Nos dias que correm, nos preocupa principalmente a ênfase exagerada que o governo do presidente Luis Inácio Lula da Silva vem dando à realização do PAC – Programa de Aceleração do Crescimento. Não somos contra o crescimento econômico do país, só não aceitamos que este seja feito com o atropelo de nossas comunidades; de nossos territórios; de nossos rios e de nossas matas; da integridade física e cultural de nossos povos. E é essa mesma integridade que está em risco em diversos projetos econômicos que integram o PAC, como a transposição do Rio São Francisco, no nordeste brasileiro, a construção das usinas hidrelétricas do Estreito, no Rio Tocantins, de Belo Monte, no estado do Pará, e do Rio Madeira, no estado de Rondônia.
Por outro lado, o presidente do Brasil não demonstra pressa alguma em demarcar nossas terras. A Constituição do Brasil, promulgada em 1988, estabeleceu um prazo de cinco anos para que todas as terras indígenas fossem demarcadas. Já se passaram quase 20 anos e apenas 38,24% do total foram demarcadas faltando ainda faltam 61,76%. Essa morosidade intensifica e perpetua os conflitos fundiários e aumenta o índice de violência contra nossas comunidades.
A atitude de nossos Povos frente a essa difícil realidade é a de sempre dialogar, defendendo os nossos direitos, tão duramente conquistados; fundamentalmente nosso direito à Vida. Continuaremos, em todo o país e de todas as maneiras, a buscar a convivência pacífica e solidária com as demais comunidades que formam o povo brasileiro, numa perspectiva de reconhecimento e respeito à nossa rica diversidade étnico-cultural.
Desejamos transmitir a Vossa Santidade, nestas breves palavras, um pouco de nossas angústias e esperanças, contando com Vossa amizade e solidariedade na construção de um Continente e de um mundo justo e harmonioso, conforme buscaram por séculos nossos ancestrais.
Brasília (SP), 10 de maio de 2007.
Zware uitgleider van Herr Paus....
Brazil's Indians offended by Pope comments
By Raymond Colitt Mon May 14, 3:15 PM ET
BRASILIA (Reuters) - Outraged Indian leaders in Brazil said on Monday they were offended by Pope Benedict's "arrogant and disrespectful" comments that the Roman Catholic Church had purified them and a revival of their religions would be a backward step.
In a speech to Latin American and Caribbean bishops at the end of a visit to Brazil, the Pope said the Church had not imposed itself on the indigenous peoples of the Americas. They had welcomed the arrival of European priests at the time of the conquest as they were "silently longing" for Christianity, he said.
Millions of tribal Indians are believed to have died as a result of European colonization backed by the Church since Columbus landed in the Americas in 1492, through slaughter, disease or enslavement.
Many Indians today struggle for survival, stripped of their traditional ways of life and excluded from society.
"It's arrogant and disrespectful to consider our cultural heritage secondary to theirs," said Jecinaldo Satere Mawe, chief coordinator of the Amazon Indian group COIAB.
Several Indian groups sent a letter to the Pope last week asking for his support in defending their ancestral lands and culture. They said the Indians had suffered a "process of genocide" since the first European colonizers had arrived.
Priests blessed conquistadors as they waged war on the indigenous peoples, although some later defended them and many today are the most vociferous allies of Indians.
"The state used the Church to do the dirty work in colonizing the Indians but they already asked forgiveness for that ... so is the Pope taking back the Church's word?" said Dionito Jose de Souza a leader of the Makuxi tribe in northern Roraima state.
Even the Catholic Church's own Indian advocacy group in Brazil, known as Cimi, distanced itself from the Pope.
"The Pope doesn't understand the reality of the Indians here, his statement was wrong and indefensible," Cimi advisor Father Paulo Suess told Reuters. "I too was upset."
By Raymond Colitt Mon May 14, 3:15 PM ET
BRASILIA (Reuters) - Outraged Indian leaders in Brazil said on Monday they were offended by Pope Benedict's "arrogant and disrespectful" comments that the Roman Catholic Church had purified them and a revival of their religions would be a backward step.
In a speech to Latin American and Caribbean bishops at the end of a visit to Brazil, the Pope said the Church had not imposed itself on the indigenous peoples of the Americas. They had welcomed the arrival of European priests at the time of the conquest as they were "silently longing" for Christianity, he said.
Millions of tribal Indians are believed to have died as a result of European colonization backed by the Church since Columbus landed in the Americas in 1492, through slaughter, disease or enslavement.
Many Indians today struggle for survival, stripped of their traditional ways of life and excluded from society.
"It's arrogant and disrespectful to consider our cultural heritage secondary to theirs," said Jecinaldo Satere Mawe, chief coordinator of the Amazon Indian group COIAB.
Several Indian groups sent a letter to the Pope last week asking for his support in defending their ancestral lands and culture. They said the Indians had suffered a "process of genocide" since the first European colonizers had arrived.
Priests blessed conquistadors as they waged war on the indigenous peoples, although some later defended them and many today are the most vociferous allies of Indians.
"The state used the Church to do the dirty work in colonizing the Indians but they already asked forgiveness for that ... so is the Pope taking back the Church's word?" said Dionito Jose de Souza a leader of the Makuxi tribe in northern Roraima state.
Even the Catholic Church's own Indian advocacy group in Brazil, known as Cimi, distanced itself from the Pope.
"The Pope doesn't understand the reality of the Indians here, his statement was wrong and indefensible," Cimi advisor Father Paulo Suess told Reuters. "I too was upset."
donderdag 3 mei 2007
Enige websites over WAAROM indiaanse rechten, landclaims, etc...
Ze hebben namelijk een internationaal juridische basis... En dat betekent dat zij volgens onze eigen Westerse spelregels inderdaad veel dingen kunnen doen waar wij EIGENLIJK niet zo blij mee zijn, zoals het 'terugkopen' van de VS (te beginnen bij een hardrock café) of Brazilianen en andere buitenlandse veroveraars (b.v. McDonalds) uit HUN Amazonewoud gooien. Geen een Amerikaans land kan er aan ontkomen tenzij de indianen er in een zeer vroeg stadium zijn uitgeroeid zoals Uruguay en een aantal eilanden in de Caribische zee. Of het nou Castro is, Chávez (Venezuela) of Bush & Uribe (Colombia)... En uiteraard geldt dat dus ook voor Australië, Nieuw-Zeeland en alle andere landen met een inheemse bevolking (Zuid-Afrika bijvoorbeeld want noch de zwarten, noch de blanken, noch de 'kleurlingen' zijn daar inheems. Een land waar je, als het hier om gaat, weinig over hoort en toch... Gaven wij Nederlanders die inheemsen van Zuid-Afrika niet de naam waarmee ze nu in het gehele Westen beroemd zijn? Juist... Hottentotten en Bosjesmannen, of te wel: Khoi & San...).
Ook zij kunnen gebruik maken van de internationale rechten, uiteen gezet op de volgende websites:
http://www.ilo.org/public/english/indigenous/
http://www.un.org/esa/socdev/unpfii/index.html
http://www.ohchr.org/english/issues/indigenous/index.htm
http://www.who.int/hhr/activities/indigenous/en/
L.
Ook zij kunnen gebruik maken van de internationale rechten, uiteen gezet op de volgende websites:
http://www.ilo.org/public/english/indigenous/
http://www.un.org/esa/socdev/unpfii/index.html
http://www.ohchr.org/english/issues/indigenous/index.htm
http://www.who.int/hhr/activities/indigenous/en/
L.
Abonneren op:
Posts (Atom)