zaterdag 20 januari 2007

So Called DROOG Amerika...

Zoals een aantal mensen van me weten heb ik een grondige hekel aan een bepaalde meneer met een bepaalde baard en een bepaalde hoogst irritante glimlach.

Hij heeft een bepaald boek geschreven waarin hij allemaal onzin loopt te verkopen. Het gaat o.a. over de zogenaamde voordelen van de Euraziatische natuur en klimaat, ten opzichte van de Amerikaanse. Amerika (Noord en Zuid) zou of te koud, of te warm, of te vochtig, of te droog zijn. De vegetatie en de grond zouden niet geschikt zijn voor goede landbouw en zouden niet zoveel mensen kunnen voeden.

Dit nu, beste vrienden, is volslagen lariekoek.

Om dat te bewijzen nog maar wat meer getalletjes:

feit 1: de indiaanse landbouw vanuit Mexico (dwz. in dit geval maïs, bonen en pompoenen) werd bij de komst van de Europeanen in praktijk gebracht in Noord-Dakota, aan de kust van Peru, in hartje Amazone, in zuid Quebec en in Arizona

feit 2: Deze gebieden hebben allemaal extremen in zich.
Noord-Dakota: koud (koudste maand -13 graden celsius) en redelijk droog (rond de 400 mm neerslag/jaar).
Zuid-Quebec (Montreal): koud (koudste maand -10) en vochtig (rond de 1000 mm neerslag/jaar).
Kust van Peru: gematigd (koudste en warmste maand tussen 15 en 25 graden) en extreem droog (minder dan 100 mm neerslag/jaar)
Arizona: warm en droog (Phoenix gemiddeld 33 graden in juli en ongeveer 200 mm neerslag/jaar)
Amazonegebied: warm en vochtig (Manaos: elke maand rond 26/27 graden en meer dan 2000 mm neerslag/jaar)

feit 3: er zijn gebieden in het Amerikaanse continent die vaak worden genoemd als plaatsen waar de indiaanse bevolking niet van de landbouw kon leven omdat het er of te koud, of te warm, of te droog, of te nat zou zijn. Vooral droogte, kou en hitte zouden het 'ergst' zijn.
Deze gebieden zijn:
Patagonië (droog en koud)
Noordoost Mexico en west Texas (droog en warm)
Baja California, Nevada, Utah (droog en warm)
Maine, New Brunswick, Nova Scotia, Newfoundland (koud en vochtig)
Montana, Wyoming, Idaho, Alberta (droog en koud)

feit 4: Zoals ik al zei: lariekoek. Al deze gebieden zijn ofwel minder droog, ofwel minder vochtig, ofwel minder koud, ofwel minder warm dan de bij punt 2 genoemde extremen. Kijk maar:

Patagonië: koudste maand (in het uiterste zuiden) +1 graad celsius, warmste maand (uiterste noorden) 23 graden. In het hele gebied is de neerslag tussen de 150 en 200 mm/jaar.
Noordoost Mexico en west Texas: koudste maand is rond 15 graden, warmste rond de 30. Gemiddelde neerslag is tussen 300 en 700 mm/jaar
Baja California-Utah: warmste rond 30 graden en droogste rond de 100 mm/jaar.
Maine-Newfoundland: wintertemperatuur tussen -10 en -3, zomer tussen 20 en 15. Neerslag rond de 1000 mm/jaar
Montana-Saskatchewan: de -10 'lijn' van Montreal loopt door Calgary en via de Rocky Mountains richting Anchorage in Alaska. In alle Amerikaanse staten (Montana, Wyuming, Idaho) is het dus warmer. Tevens is de neerslag in dit gebied tussen de 250 en 500 mm/jaar.

feit 5: indiaanse (mais, boon, pompoen) landbouw was klimatologisch gezien mogelijk van zuid Alaska, via de Rocky Mountains naar zuid Canada (ten zuiden van 50 graden Noorderbreedte) tot het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika (Vuurland is veel vochtiger dan Patagonië en slechts een weinig kouder). Het was alleen in het grootste gedeelte van Canada (grofweg tussen 50NB en 70NB) echt te koud. Dit gebied is ruim 30 miljoen vierkante kilometer groot. Als ik de 4/5 mensen per km2 neem van de vorige post dan kunnen hier in theorie tussen de 120 en 150 miljoen mensen geleefd hebben.

De vraag is nu of dat veel is of niet... De hoogste mij bekende schatting is 112,5 miljoen. Vaak lees je echter tussen 30 en 50 miljoen. Zelfs de VN hebben zich er ooit tegenaan bemoeid door officieel vast te stellen dat het er in Latijns-Amerika (van Mexico tot Argentinië) 70 miljoen waren...

Het blijft een spannend vraagstuk :)

Geen opmerkingen: