zaterdag 9 december 2006

Voorwoord scriptie

Voorwoord
Deze scriptie is geschreven aan de hand van twee bezoeken aan Ecuador (de eerste in 2003, de tweede in 2005). Het deel over de olie komt direct voort uit een gesprek dat ik in Quito had met een indiaanse (Shuar) vrouw uit de Oriente (Amazonegebied). Zij vertelde mij over haar volk, haar dorp en het verzet dat haar volk bood tegen de oliemaatschappijen die op het punt stonden hun land ‘binnen te vallen’. Het deel over het toerisme kwam tot stand door gesprekken met een andere indiaanse persoon uit de Oriente (een Quichua jongen) die voor lange tijd mijn gids was in zijn land.

Omdat ik zoveel aan hen te danken heb, wil ik, behalve hen bedanken voor alles wat ze voor me gedaan hebben, er ook voor kunnen zorgen dat ze deze scriptie kunnen lezen, mochten ze daar behoefte aan hebben. Het gaat tenslotte voor een groot deel over hen. De consequentie van deze wens zal zijn dat het stuk niet geschreven zal worden in een al te technisch en wetenschappelijk jargon. Bovendien betekent het dat er ook een Spaanse versie zal komen. Daaraan wordt gewerkt. Of zij en anderen het ooit daadwerkelijk zullen lezen doet er voor mij niet veel toe. Als zij er maar de mogelijkheid toe hebben. Te vaak gaan scripties, studies en andere wetenschappelijke werken over de hoofden heen van hen die het onderwerp van het werk vormen. Dat vind ik niet alleen raar maar in dit geval ook zorgelijk. Inheemse bevolkingsgroepen overal ter wereld staan meestal, ondanks het in een aantal gevallen aanwezig zijn van speciale wetgeving die hen rechten erkent en verleent, onderaan de maatschappelijke ladder. Ik ben er van overtuigd dat een voor mensen toegankelijke (maar wel neutrale en zorgvuldige) vorm van wetenschappelijk onderzoek kan bijdragen aan de verbetering van de leefomstandigheden van de mensen in kwestie.

Ook zal ik er een resumé in het Engels aan toe te voegen. In Europa en de Verenigde Staten kan niet iedereen Spaans en het Nederlands is maar een kleine taal. Uiteraard zal dit een heleboel extra tijd vergen en pas voltooid zijn na het daadwerkelijk afstuderen.

Verder wil ik alle Ecuadoriaanse mensen die me tijdens mijn scriptieonderzoek hebben geholpen bedanken en in het bijzonder de mensen van de Academia Latinoamerica in Quito. Behalve hulp hebben ze mij ook een gevoel gegeven dat ik altijd welkom zal zijn in hun mooie land. Dat voelt als een speciale band tussen mij en hen. Iets waarop men als mens, denk ik, trots mag wezen.
Tot slot wil ik mijn beide begeleiders bedanken ook al zullen zij waarschijnlijk niet het idee hebben dat ze zoveel ‘begeleid’ hebben. Toch hebben ze dat gedaan. Niet zo zeer de afgelopen maanden als wel in de afgelopen jaren. Zonder hen was ik niet waar ik nu ben en zou deze scriptie dus ook niet tot stand gekomen zijn.

Geen opmerkingen: